Category Archives: Islame

Kërkesa për shehid në rrugën e Allahut është kërkimi i vdekjes së sigurt, por në shehid ajo ndodh në rrethanat më të mira për shkak të shpërblimit të pamasë që mbart për kërkuesin e saj. Ai përfshin vetëmohimin e jetës së dikujt në rrugën e Allahut të Madhëruar dhe arritjen e kënaqësisë së Tij.

Në këtë hadith, Pejgamberi ﷺ na bën me dije se kushdo që kërkon shehid dhe është i sinqertë dhe i sinqertë në qëllimin e tij vetëm për hir të Allahut, atëherë Allahu do t’u japë shpërblimin e dëshmorëve për qëllimin e tyre të sinqertë edhe nëse ata nuk arrijnë atë gjendje.

Ky hadith na mëson edhe gjëra të tjera:

Të bësh vepra të mira në përgjithësi dhe të kesh nijet për to.
Nëse dikush ka për qëllim të bëjë një vepër të mirë, por pengohet ta bëjë atë, përsëri do të shpërblehet për të.
Joshja për të marrë pjesë në beteja dhe për të kërkuar shehid në rrugën e Allahut
Megjithatë, kërkimi i martirizimit nuk duhet të merret si leje për t’u përfshirë në sjellje të pamatur ose të rrezikshme. Ajo duhet të bëhet vetëm me një qëllim të sinqertë dhe në përputhje me mësimet e Islamit. Shumë nga grupet terroriste sot që shkaktojnë kërdi në mbarë botën në emër të Islamit, shpesh i shkelin këto mësime, duke i bërë veprimet e tyre të ndaluara sipas ligjit islam.

Dynjaja për besimtarin është një vend sprovash dhe sprovash, ku ata durojnë sprovat dhe largohen nga dëshirat e ndaluara, duke kërkuar të kënaqin Allahun e Lartësuar.

Në këtë hadith, Profeti ﷺ shpjegon se bota është si një burg për besimtarin. Çdo besimtar është i kufizuar dhe i kufizuar në këtë botë, duke u përmbajtur nga kënaqësitë e ndaluara dhe të papëlqyera. Ata e frenojnë veten të mos kënaqen me gjëra që nuk lejohen nga ligji islam. Ata nuk mund të lëvizin nëse nuk lejohet nga ligji islam. Kjo përfshin lloje të ndryshme mundimesh, sprovash dhe shqetësimesh. Ata jetojnë në frikë dhe frikë të vazhdueshme, të pasigurt për rezultatin e veprave të tyre. Megjithatë, ata kanë shpresë për shpëtim nga ky mbyllje për shkak të durimit dhe besimit të tyre në premtimin e Allahut për shpërblimin për ta.

Në të kundërt, një jobesimtar nuk është i detyruar nga kufizimet e besimit dhe ndihet i sigurt nga këto frikë. Ata fokusohen në dëshirat e tyre, duke u kënaqur me kënaqësitë si kafshët. Ata e shijojnë botën edhe pse ajo është e mbushur me vështirësi. Kur vdesin, ata përballen me dënim të përjetshëm dhe mjerim të përjetshëm.

Kështu, ky hadith shërben si një kujtesë për besimtarët që të qëndrojnë të përqendruar në qëllimin e tyre përfundimtar dhe të përpiqen drejt kënaqësisë së Allahut, ndërkohë që paralajmërojnë që të mos lidhen shumë me këtë botë kalimtare dhe të neglizhojnë detyrat ndaj Krijuesit të tyre.

Namazi është gur themeli i fesë dhe vendosja e tij është obligim për çdo musliman. Profeti ﷺ sqaroi mënyrën e faljes së namazit dhe ia mësoi atë Umetit. Ai gjithashtu na udhëzoi në lidhje me sekuencën e lutjeve dhe çfarë duhet të kemi prioritet. Falja e namazit farz ka përparësi ndaj namazit vullnetar.

Në këtë hadith, Profeti (a.s.) na njofton se kur dëgjohet ezani për faljen e namazit në xhami, askush nuk duhet të fillojë faljen vullnetare. Në vend të kësaj, ata duhet të lënë namazin vullnetar dhe të kryejnë atë farz. Deklarata e tij, “Nuk ka namaz”, sugjeron se ose nuk do të ketë shpërblim të plotë për namazin vullnetar ose se falja e namazit vullnetar gjatë kohës që është në falje është e pavlefshme. Prandaj, namazi vullnetar ndërpritet dhe namazi i farzit bashkohet. Thuhet se nëse dikush është në rekatin e parë të një namazi vullnetar, duhet ta ndërpresë atë. Nëse janë në njësinë e dytë, duhet ta përfundojnë shpejt. E gjithë kjo vlen për të pranishmit në xhami dhe është rregull i përgjithshëm për faljen e namazit. Në mënyrë të ngjashme, nëse dikush vonohet për një namaz për ndonjë arsye dhe i ka mbetur vetëm pak kohë para përfundimit të kohës së namazit aktual, atëherë ai duhet t’i japë përparësi namazit farz mbi namazet sunet .