Në këtë hadith ka inkurajim që ne të shpejtojmë të pendohemi tek Allahu para se të vijë koha kur nuk do të pranohet. Ky hadith përmend një nga shenjat e Ditës së Gjykimit kur dielli do të lindë nga perëndimi. Në atë kohë, një jobesimtar ose mëkatar që pendohet nuk do të ketë asnjë dobi dhe pendimi i një personi të tillë nuk do të pranohet. Kjo do të thotë se ka ende kohë për t’u penduar dhe për t’u kthyer tek Allahu. Disa mendojnë se ky është kuptimi i ajetit në Kur’an: ” Ditën që do të vijnë disa nga shenjat e Zotit tënd, besimi nuk do t’u bëjë dobi atyre që nuk besuan më parë ose atyre që nuk bënë asnjë të mirë me besimin e tyre ” (Kur’an). një 6:158).
Është edhe një gjë tjetër që e kufizon pranimin e pendimit dhe ajo është kur vjen koha e vdekjes dhe shpirti i njeriut ka arritur në fyt. Është momenti i fundit para vdekjes. Kur’ani aludon për këtë në ajetin: ” Nuk pranohet pendimi nga ata që me vetëdije vazhdojnë në mëkat derisa të fillojnë të vdesin, dhe pastaj thërrasin: “Tani pendohem!” ” (Kur’an 4:18).
Disa dijetarë mendojnë se arsyeja pse pendimi nuk pranohet gjatë këtyre dy kohëve mund të jetë sepse realiteti i vërtetë u bëhet i dukshëm gjatë asaj kohe dhe ata e kanë parë të vërtetën me sytë e tyre, kështu që testi konsiderohet i përfunduar. E gjithë qëllimi i kësaj jete është të sprovohesh, t’i nënshtrohesh dhe të jesh i bindur ndaj Allahut përmes besimit, por kur njeriu e sheh të vërtetën atëherë ku është testi i besimit? Imagjinoni një mësues që u jep studentëve të gjitha përgjigjet e provimit përfundimtar. Cili është përfitimi i këtij provimi kur të gjithë studentët i dinë tashmë përgjigjet? Nuk është më një provë e njohurive dhe të kuptuarit të tyre. Kur’ani thotë: “Kur e panë dënimin Tonë, thirrën: “Tani” ne besojmë vetëm në Allahun dhe e mohojmë atë që i kishim bërë shok Atij!” Por besimi i tyre nuk u solli dobi kur e panë dënimin Tonë. Kjo ka qenë gjithmonë mënyra e sjelljes së Allahut me robërit e Tij të këqij” (Kur’an 40:84-85).
Pendimi ka tre kushte që ai të konsiderohet i sinqertë:
Ndaloni së bërë mëkatin.
Ndjenja e keqardhjes për mëkatin.
Një angazhim i vendosur për të mos u kthyer përsëri në mëkat.
Disa dijetarë gjithashtu thonë se ekziston një kusht i katërt kur mëkati lidhet me të drejtat e njerëzve të tjerë dhe nuk është ekskluziv për të drejtat e Allahut. Kjo është për t’ia kthyer të drejtën pronarit të saj, përveç nëse personi e fal mëkatarin. Për shembull, nëse një person ka vjedhur para nga një tjetër, atëherë përveç tre kushteve të mësipërme, hajduti do t’i kërkohet t’ia kthejë shumën atij të cilit i vodhi paratë, përveç nëse viktima e fal hajdutin.
Shkurtimisht, ky hadith ka të bëjë me nxitimin që të pendohemi tek Allahu para se të jetë tepër vonë dhe të mos e vonojmë atë. Ajo gjithashtu na dekurajon që të ndjehemi të dëshpëruar dhe të bëhemi të dëshpëruar për shkak të sasisë ose ashpërsisë së mëkateve tona. Allahu është në gjendje t’i falë të gjitha mëkatet, pa marrë parasysh sasinë apo ashpërsinë e tyre, përderisa personi është i sinqertë në pendimin e tij/saj. Mësojmë gjithashtu se dielli që lind nga perëndimi është një nga shenjat kryesore të Ditës së Gjykimit.
